โดยปรกติแล้ว นักศึกษาที่เรียนสายอาชีวะ จะต้องมีการฝึกงาน ส่วนระยะเวลาการฝึกก็แล้วแต่ละสถาศึกษา
โดยกำหนดการฝึกงานก็ 5 เดือน (เอาเข้าจริง ผมย้ายมารอตั้งแต่ปลายเดือนกุมภาพันธ์แล้วครับ มาหางานทำไปพลางๆก่อน ฮ่าๆ)
ขณะนั้นผมศึกษาอยู่ สาขาวิชาไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ สาขางานเทคนิคคอมพิวเตอร์ แผนกช่างเทคนิคคอมพิวเตอร์ วิทยาลัยเทคนิคพระนครศรีอยุธยา” ซึ่งเป็นสาขาที่แยกตัวออกมาจากแผนกอิเล็กทรอนิกส์ ดังนั้นการเรียนก็จะคล้ายๆสาขาไฟฟ้า+อิเล็กทรอนิกส์
และก็ตามปรกติของนักศึกษา ช่วงก่อนฝึกงาน สิ่งที่เครียดกันมากที่สุดก็คือ .. “การหาที่ฝึกงาน” (,__, )
เพราะกว่าจะได้ที่ฝึกงาน เราก็ต้องเสนอที่ฝึกงานแก่อาจารย์ที่ทำหน้าที่ดูแลเรื่องฝึกงานให้เขาตัดสินใจก่อน
ว่าที่นั้นเหมาะหรือเปล่า งานที่ทำเกี่ยวข้องกับสาขาที่เราเรียนหรือเปล่า บางคนกว่าจะหาที่ฝึกงานได้ ก็แทบแย่ 😞
เพื่อนๆผมส่วนมากก็ฝึกงานแถวๆบ้านบ้าง ศูนย์การค้าอยุธยาพาร์คบ้าง ฟิวเจอร์พาร์ครังสิตบ้าง หรือไม่ก็เซียรรังสิต
ส่วนผม … ไปฝึกซะไกลเลย 😂 ผมได้ไปฝึกงานที่ “มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกลาพระนครเหนือ” จากคำแนะนำของรุ่นพี่ผมคนหนึ่ง แต่กว่าจะได้ไปฝึกก็ใช่ว่าจะไปได้ง่ายๆนะ 5555
คนที่เป็นธุระเรื่องฝึกงานให้ เป็น อ.สถาบันอาชีวะแห่งหนึ่งในอยุธยานี่แหละ และเป็นศิษย์เก่า คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มจพ. อีกด้วย รู้สึก อ. ท่านจบครุศาสตร์ฯวิศวกรรมเครื่องกลมา(มั้ง)นะ 😶
ก่อนได้มาฝึกงาน อ. ท่านจะให้ไปเรียนพิเศษกับท่านก่อน เป็นวิชาคณิต ให้ชีทมาเล่มนึง ให้ทำให้หมดเล่ม ถ้าไม่หมดเล่ม ก็อดไปฝึกงาน T____T
ไปเรียนกับ อ. แกวันแรก แทบอยากจะเขวี้ยงชีททิ้ง 😂 อะไรก็ไม่รู้ มึนตึ๊บ 5555 แต่ท้ายแล้วผมก็ผ่านมาได้ 😁
เมื่อผมได้มาฝึกงานที่นี่ มันทำให้ผมต้องปรับตัวเองในหลายๆอย่างเมื่อไปอยู่ที่นั่น เพราะต้องย้ายไปอยู่ที่ กทม. เนื่องจากถ้าผมนั่นไปกลับ อยุธยา-กทม. ค่ารถแพงมาก รายจ่ายก็ประมาณนี้
ค่ารรถ จาก อยุธยา(นครหลวง) – อนุสาวรีย์ชัยฯ – 100บ.
ค่ารถ ปอ.97(อนุสาวรีย์ชัย) – มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกลาพระนครเหนือ – 10บ.(ตอนนี้ 13บ.แล้ว)
ค่าอาหาร – 30บ.
รวมทั้งสิ้นไปกลับวันนึงก็ (100×2)+(10×2)+30 = 250 =.=”
แต่ก็มีคนแนะนำว่า “ทำไมไม่นั่งรถไฟไปล่ะมึงเอ๊ยย!” ความจริงก็อยากอยู่หรอกครับ แต่รถแถวย้านผมน่ะสิ รถอยุธยา-ท่าเรือ(ดงหวาย) รอนานมว๊ากกก –* แค่คันแรกก็ไม่ทันแล้วครับ คันแรก 7 โมง ถึงตัวเมืองอยุธยาก็เกือบ 8 โมง และกว่าจะไป กทม อีก .. .
ผมเลยตัดสินใจไปเช่าหออยู่ ได้แถวบางโพ ซ.ประชานฤมิตร(กรุงเทพฯ-นนท์ 5) หรือที่รู้จักกันดีในนาม “ถนนสายไม้” ค่าหอแค่ 1500 รวมค่าเน็ต ค่ากิน ค่ารถฯลฯ ทั้งหมดก็ตกแค่เดือนละไม่เกิน 3,000 แต่ถ้าผมอยู่อยุธยาและนั่งรถไปกลับ
เฉลี่ยตกเดือนละ 250×22= 5,500บ. *0*
ไปอยู่ไม่นานก็ได้เรื่องเลย 55 เนื่องจากซอยที่ผมไปอยู่ ช่วงหน้าซอยมี 7-11 อยู่ ช่วงที่ผมกลับจากการฝึกงาน บังเอิ๊นไปเดินชนสาวอาชีวะคนนึง เพราะแกเล่นยืนเต็มทางเดินเลย พยายามหลบแต่ก็ไม่พ้น 😂
แต่ก็ได้ยินเสียงด่าตามหลังมา เป็นเสียงผู้ชาย เหมือนว่าจะโดนด่าแฮะ (,__, ) แต่วันรุ่งขึ้นก็มีแก๊งค์วัยรุ่นขี่รถจักรยานยนต์มาหาเรื่อง ผมไม่รู้นะว่าเป็นพวกเดียวกับไอ้คนเมื่อวา่นที่เดินไปชนแฟนมันหรือเปล่า
ไปอาทิตย์แรกก็โดนไล่ตีซะและ 55 แต่ซอยผมอยู่ไกล้ครับ ห่างจากเซเว่นไม่ไกล เลยหนีทัน -_-” แล้วมันก็ตามหลอกหลอนอยู่นาน จนมารู้ว่า เป็นนักศึกษาของสถาบันอาชีวะแห่งหนึ่งแถวๆพระราม 7 นี่แหละ เลยได้อริโดยไม่ได้ตั้งใจ 😂
อยู่ที่นั่นก็เฉียดตายหลายรอบมาก ยิ่งบางวันฝนตกหนัก ไม่มีเสื้อขาวใส่ก็ต้องใส่เสื้อช็อป(ปรกติเด็กสายช่างเวลาฝึกงานก็ใส่ช็อปกันเป็นปรกติ)
ถ้ายังจำกันได้ ที่มีข่าวนักศึกษาสถาบันหนึ่ง ที่ไปรุมทำร้ายสถาบันอริ ที่เอาหินไปรุมปารถเมย์ วันนั้นไปซื้อของ ก็ไม่รู้ว่ารถมันติดอะไร แต่ดันใส่เสื้อช็อปไปเนี่ยสิ (,__, )
ตั้งแต่นั้นผมเลยต้องมีอาวุธติดตัวไว้ตลอด ปรกติพกแค่คัตเตอร์(จริงๆไม่ได้เอาไว้ทำอะไรใครหรอก ไว้เหลาดินสอเฉยๆ 555 คือเป็นคนไม่ใช้กบเหลาดินสอมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว)และก็มีกระบองเหล็กยืดหดอีกอัน เอาไว้ป้องกันตัวยามฉุกเฉิน
ถ้าพูดถึงเรื่องรถโดยสารต่างๆ ต้องยอมรับเลยว่า รถ ปอ. ยูโรทู (หรือรถอะไรก็ตามแต่ที่ติดแอร์) มารยาทในการขับรถข้อนข้างดี ผิดกับรถแดง ที่มันขับแบบ .. บางคันเหมือนพาไปตายอ่ะ ยิ่งรถฟรียิ่งแล้ว 😂 (ตอนนี้ยูโรทูสาย 97 เลิกวิ่งไปแล้ว)
ฝึกงานที่นู่นผมมักจะเจอพี่ๆที่เรียนที่นั่นบ่อยมาก การทำงานบางครั้งก็ต้องทำในขณะที่พี่ๆเขาเรียนอยู่ แต่ก็ดีอย่าง เพราะบางที่ พอทำงานเสร็จ ผมก็นั่งฟังนั่งเรียนไปกับพี่ๆเขาด้วยเลย รู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง 5555555
และมีพี่ๆบางคน ชอบมาแซวผมอยู่เรื่อยเลย แรกๆก็ไม่ชอบนะ นานๆไปมันก็ชินและ พี่แกจะแซวไรก็ปล่อยแกไปเห๊อะ 555555
การฝึกงานที่ มจพ. ส่วนมากก็ไม่มีอะไรมากครับ ก็ซ่อมคอมฯ เดินสาย Lan แล้วก็ช่วยงานพี่ๆที่คณะแค่นั้น แต่ที่มันหนักก็เป็นงานที่ 7-11 นี่แหละครับ ลำพังแค่ฝึกงานอย่างเดียว หรือทำ 7-11 อย่างเดียวมันไม่เท่าไหร่หรอกครับ
แต่ทำสองอย่างเลยนี่สิ เฮ้อ 😂 มันก็ค่อนข้างเหนื่อยพอควร เพราะเลิกฝึกงานก็ 2 ทุ่ม (เเลิกงาน 5 โมง ทำโอต่อยัน 2 ทุ่ม) และก็ไปทำ 7-11 ต่อ ยัน 22.00น. ช่วงที่พนักงานน้อยๆต้องทำยัง 00.00น. แต่ปรกติของ 7-11 ถ้าทำงานที่เรารับผิดชอบไม่เสร็จ ก็ต้องทำต่อให้เสร็จ บางวันลากยาวยันตี 1-2 T___T
การทำงาน 7-11 ได้ให้อะไรผมหลายๆอย่าง ที่สำคัญที่สุดก็คือ “เพื่อน” เพราะไปอยู่ที่นั่นแทบไม่มีเพื่อนเลย จะมีก็แค่เพื่อนช่างกลโรงงานที่ไปฝึกที่เดียวกัน และเพื่อนที่นนท์ เรียนอยู่พณิชยการสยาม แต่ก็ไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่ แต่ยังได้เจอกันบ้าง ส่วนเพื่อนที่วิทยาลัยไม่ได้เจอกันเลยจนกว่าจะฝึกงานเสร็จ (,__, )
แต่การทำงาน 7-11 ก็ทำให้ผมมีความอดทน ตรงต่อเวลา(แต่ก็เข้างานสายอยู่บ่อยๆ 55)
อยู่ไปสักพักผมก็ได้แฟนมาคนนึงนะ มีเด็กมาสมัครงานใหม่ที่ 7-11 ที่ผมทำอยู่ ตอนที่ผมเลิกงาน ระหว่างเดินกลับหอ ก็มีคนตามมา (ในใจนึกว่าไอ้เด็กกลุ่มนั้นมันตามมารังควานกูอีกแล้วไงฟะ 5555) แต่ผิดคลาดครับ กลายเป็นเด็กเซเว่นคนนั้น 😶 เข้ามาจีบและขอเบอร์ผมซะงั้น #ผมนี้งงไปเลย
แต่ว่าคบกันได้ไม่นาน ด้วยการที่ผมเป็นคนที่ไม่เหมือนชาวบ้าน คือถ้าคนที่เราคบเราไม่ได้เป็นคนจีบ มันจะไม่ค่อยมีความผูกพันธ์กันเท่าไหร่ และเขาคงไม่ใช่แน่ๆ อีกอย่างดูๆแล้วก็คงร้ายพอตัว เลยถอยดีกว่า (สรุปตอนเลิกกันแม่งร้ายจริงๆ จะร้องไห้ อิเลว😭)
แต่ก่อนหน้านั้นแฟนเก่าผมก็ขอคืนดี ก็เลยทำให้ถอยออกห่างได้ง่ายขึ้น : D
มาเครียดอีกทีก็ตอนฝึกงานเสร็จครบ 5 เดือนนี่สิครับ เพราะตอนให้คะแนนการฝึกงาน พี่ที่เป็นคนคุมฝึกงานผมดัน ให้คะแนนไม่ได้! งานเข้าล่ะสิทีนี้ 5555 สรุปแล้วต้องให้อาจารย์ที่คณะเป็นคนให้คะแนน
แต่ว่าอาจารย์คนที่ให้คะแนน วันๆนึงแทบไม่เคยเจอผมเลย ผิดกับพี่ๆที่คุมฝึกงานผมที่อยู่ด้วยกันตลอด คะแนนฝึกงานออกมาเลย “ต่ำมากกกกก” อยากจะร้องให้ 😂 เอ๊ะ จริงๆไม่ใช่แค่อยากสิ เพราะวันที่เอาสมุดฝึกงานไปให้ อ. เซน ได้ไปปล่อยโฮที่หน้าห้องภาคไปแล้ว ก็มันกดดันนี่หว่า 5555
ก่อนย้ายกลับอยุธยาก็ได้อริเพิ่มอีก 1 😂 เป็นนักศึกษาอาชีวะแห่งหนึ่งแถวดุสิต วันที่ใส่ช็อปพอดี วันนั้นนั่งรถไปไหนสักที่นี่แหละ ผมก็จำไม่ได้แล้ว มันมาพูดจาแบบดูถูกวิทยาลัยที่ผมเรียน ก็ไม่คิดไรมาก ทำไรไม่ได้เพราะมันมาเยอะ 55 พอจะลงจากรถ ทำเอาท่อแป๊บหรือไม้ก็ไม่รู้ ทำมาเคาะๆราวจับตรงทางลงรถ 🙄
ตอนแรกก็งงว่ารู้ได้ไงว่าผมเรียน วท.อย. เพิ่งมาอ๋อทีหลัง ปรกติผมพกสมุดของวิทยาลัยไว้จดอะไรเรื่อยเปื่อย มันคงเห็นจากสมุดแหละมั้ง
แต่หลังจากกลับมาอยุธยาแล้ว ก็มีคนมาด่ามารังควานใน Facebook ผมอีก คนเดียวกับไอ้คนนั้นเปล่าไม่รู้ 5555 มาด่าประมาณวิทยาลัยมึงกาก 🙄
รวมระยะเวลาตั้งแต่ย้ายมาที่นี่ก็ตั้งแต่ปลายเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงกลางเดือนตุลาคมกันเลยทีเดียว
สิ่งที่ได้จากการไปฝึกงานครั้งนี้ ก็ไม่ได้มีเพียงแค่ “ได้ทำงานในสถานที่จริง” เพียงเท่านั้น แต่ว่า ยังได้ทั้ง “มิตรภาพ” และ “ประสบการณ์”
สุดท้ายนี้ผมก็ขอขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆที่ฝึกงาน และที่ 7-11 ทุกคนนะครับ สำหรับทุกๆอย่าง :)
